(vier Sprecher, A - D)
A Du Stientje, däälich häd mien Suster schriuen fon
Amäriko.
B Dach wül nit. Woo kon t dach, us Beernt häd uk
däälich schriuen. Wät schrift dien Suster dan for Näies?
A Dät Näiste? Ju häd us Määmes oolde Unkel
där tjuner funen. Di is for fiu un säkstech Jier där wai leeken
un häd {him} där gans goud geen. un nu wol hi jädden wier
ätter Dütsklound wai, is abber tou oold. Hi fraut sik, dät
hi nu n poar Fründe fon us hier häd.
B Dät wol ik wül leeue. Woo kon {t} dach, dät hi sik..
doo sik deer in t groote Amerikoa noch wier funen hääbe.
C Jee, woo konnen se.. doo sunt deer ful waigeen, häd.. di iz
deer uk je al loange weesen, man.. in doo.. in doo taachentiger Jieren un
uk al eer doo sunt där ful waigeen. Je ful ät.. ätter Neu
York un Brooklyn un ätter Cincinnati, ätter Louisville, ätter
Chicago, jee wäkke doo sunt je gans in San Francisco.
D Jee, soo waas dät toufoarn. Fluks ätter n Kriech foate
dät Utwannerjen wier oun. Doo hiden se {t} däär soo gout un
ut älke Huus is nu bolde aan in Amerikoa.
A Un nu kumme ze hier wier ap Besäik. Doo mouden {t} där
bestimd goud gunge, dän doo sunt ja soo: joo häbbe genouch. Un
doo wollen uk jädden moal wier ätter t Seelterlound wai.
B Jee, dät Seelterlound dät konnen joo nit ferjeete. Dät
määrkt man wäil an ät.. dät joo alle poor Wieke
schriue. Un uk weete joo aaltid dät Näiste; woo kuume s der wül
soo klak bi?
C Jä, dät kumt därfon: doo kuume där oafte binunner
un dan mout man sik uk nit wunnerje, dät joo ätter tritich fjautich
Jier, wan ze hier sunt, uk noch ächt Seeltersk baale konnen.
A Soo is t just.
D Ik häb aan.. aan oolden Mon träft, di waas säks un
tritich Jier in Nebraska weesen un di boalde noch just soo flot Seeltersk
as ik, woo t muugelk is: ik weet et nit. Joo hoolde däär touhoope:
un Telefon un Auto häbbe se aal un dan wät di Eene fluks weet,
dät weet di Uur uk. Un soomäd sunt joo fluks in je.. in t Klooren
wät hier passiert.
A Sientje, wät meenst du, wollen wi dan uk ätter
Amäärikoa gunge?
B Och noa, läit us man hier bliue. Wi häbbe t hier noch
wül goud in t Seelterlound.
A Jee. Ju läipe Tid hier ju hä wi truchmoaked, woorum wollen
wi nu uk nit in düsse goude Tid hier bliue. Doo in Amärikoa sunt,
doo Seeltere, doo konnen bistimd just soo goud stolt weese ap us Dütsklount
as wi uk.
--------------------
Aufnahme ramsloh2.ram (1937). Transkription Pyt Kramer 2000.
Im Allgemeinen ziemlich gleich wie heute. Nur Sprecher D ist mit
"ounfoatje" jetzt etwas altmodisch. Seine vollen Zungen-r sind auffällig
gegen heute. Auch auffällig ist das konsequente Auftreten des Anfangs-g
wie Verschlußlaut, wo man heute noch oft Reibelaut hört. Wohl
durch Kontakt mit Auswanderer beeinflußt ist die Aussprache in
"Amäärikoa" (A) und "Telefon" (D). Der Satz "Doo
mouden {t} där bestimd goud gunge" (A) sieht aus wie eine
Kontamination. Auch zeigt A mit "woorum" statt "wierum" eine heute
nicht übliche Anlehnung an das Hochdeutsche. Wohl hyperkorrekt ist "weete"
(B) statt gewöhnlich "wieten".