„Dr Zschorler Mondputzer“

Es werd erzählt, es war emol e Ma, daar hatt' weng Alkohol.
Als daar nu von dr Kneip hamging, do Mond su schie am Himmel hing,
un of dr Stroß, dos is kaa Witz, do war vom Reg'n su manche Pfitz.

In aaner Lach, schie gruß un glatt, dr Mond sich nu gespiegelt hat.
Daar ziemlich ageschwipste Ma, daar sah dan Mond im Pfitzel a
un wunnert sich wie net gescheit, daß Luna su weit unten heit!

Weil nu die Pfitz war net ganz klar, daar Mond eweng verschwomme war.
Do macht dos Mannel net viel Ruß, zieht fix sei Schnupptuch aus dr Hus
un hot versucht, dan Mond ze putzen, es tat jedoch net racht viel nutzen.

Wie lang daar nu die Prozedur hot durchgefiehrt, dos ahn m'r nur.
Blus seit daar Zeit, dos muß m'r sog'n, do ham de Schorler schwaar ze trog'n.
A jeder, dessen Wiech hier stieht, als „Mondputzer“ durch's Laab'n nu gieht,
när weil daar Depp - dos is fei wahr - net hamging, wu d´Stroß trocken war!

Von Christina Mothes

zurück

Sie wollen diese Seite ausdrucken?
Hier finden Sie das Drucklayout.